Λένε: Για να αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου, πρέπει, να μοιραστείς τον πόνο σου. Όλους όσοι συμπαραστάθηκαν στον πόνο μας, στον απρόσμενο θάνατο της κόρης μας, Ευχαριστούμε: Τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας κ.κ Χρυσόστομο, που χοροστάτησε στην εξόδιο Ακολουθία. Τους Συναδέλφους της από τον ΟΤΕ, τις φίλες της από τη Χριστιανική Εστία Πατρών, που τη συνόδεψαν μέχρι τον ενταφιασμό της, ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη». Τέλος, σε όλους που συμπαραστάθηκαν στο βαρύ πένθος μας.
Όμως ο ελάχιστος χρόνος που μεσολάβησε μεταξύ της ζωής και της αναχώρησής σου, μας δένει πιο πολύ με την εδώ ύπαρξή σου. Είναι Μακάριοι και γαλήνιοι όσοι σε βλέπουν στον Ουρανό να τους χαμογελάς Ευτυχισμένη – δυστυχισμένοι δε όσοι σε ψάχνουν στη γη.
Έγραψες μια σύντομη πορεία στην ζωή σου: Πειραματικό – Παιδαγωγικά στο Βελιγράδι – ΟΤΕ, αφήνοντας το αποτύπωμά σου. Όλοι μιλούν για ένα γλυκό κορίτσι, με αγγελική ψυχή, με ένα ζεστό χαμόγελο. Άνθισες σαν τα κυκλάμινα – που ανθίζουν το φθινόπωρο στην αυλή του σπιτιού μας στον Κάλανο – και ξάνθισες βιαστικά, μην σε βρει το ξεροβόρι του χειμώνα. Και είναι αληθινός ο λόγος του φίλου μου του Ανδρέα που σαν με βρήκε στο νεκροταφείο μού φώναξε: «Δάσκαλε, μονάχα μες στην Εκκλησία και κοντά στο Χριστό θα βρεις παρηγοριά».
Καλό σου Παράδεισο
Αγαπούλα μου
ο πατέρας σου
Χρήστος Ντούκας
