Μέχρι το 2006 ήταν αθλητής του βόλεϊ, αρχηγός της Ελπίδας Αμπελοκήπων. Τότε διαγνώστηκε με οξεία μυελοβλαστική λευχαιμία. Του είπαν πως ο μυελός των οστών του ήταν κατεστραμμένος, σε ποσοστό 90%. Αυτό είναι το γράμμα που έγραψε με παραλήπτη το νεαρότερο εαυτό του.
“Αγαπητό μου παιδί,
Αν σου έλεγε κάποιος ότι πρόκειται να αρρωστήσεις στα 24 σου χρόνια, θα τον πίστευες;
Τότε που θα ένιωθες ότι θα έπιανες την πέτρα και θα την έκανες θρύψαλα…
Τότε που όλος ο κόσμος, θα ανοιγόταν μπροστά σου με απεριόριστες επιλογές και εμπειρίες…
Αν κάποιος σου έλεγε ότι θα διαγνωστείς με λευχαιμία, θα προέτρεπες τον κόσμο να γίνει εθελοντής δότης Μυελού των Οστών;
Ξέρω ότι θα ήθελες να γίνεις πυροσβέστης όταν μεγαλώσεις και ότι το Βόλεϊ είναι το μεγαλύτερο πάθος σου. Θα μπορούσες να φανταστείς ότι δεν θα ξαναπαίξεις;
Μέσα από το άθλημα αυτό θα μάθεις τις αξίες που θα σε συντροφεύουν σε όλη σου τη ζωή, θα μάθεις να πειθαρχείς, θα μάθεις πως είναι να συνυπάρχεις σε μία ομάδα και να αγωνίζεσαι μέχρι τέλους για το καλό της. Μέσα από το άθλημα αυτό, θα κάνεις φίλους, φίλους αδερφικούς που θα σταθούν μια μέρα δύσκολη στη ζωή σου.
Το τέλος του αγαπημένου σου αθλήματος θα έρθει όταν εσύ θα νομίζεις ότι απλά κρυολόγησες και θα ‘χεις πυρετό, αλλά αυτό δεν θα σε αποτρέψει από το να πάρεις μέρος σε ένα σημαντικό αγώνα, άλλωστε δεν θα άφηνες την ομάδα σου για έναν πυρετό.
Μια λιποθυμία θα σε οδηγήσει στο νοσοκομείο, όπου μετά από πολλές εξετάσεις θα φέρει και τη διάγνωση.
«Λευχαιμία», θα σου πουν…
«Δε θα πάω προπόνηση», θα σκεφτείς, γιατί όλες σου οι σκέψεις ήταν, είναι και θα είναι γύρω από τον αθλητισμό.
Η ελπίδα είναι αυτή που θα σε κρατήσει ζωντανό!
Η ελπίδα και η πίστη σου!
Άκου τους γιατρούς σου και σταμάτα να διαβάζεις οτιδήποτε σου κόβει αυτή την ελπίδα. Πίστευε απλά μέσα σου ότι θα γίνεις καλά και μη σε παίρνουν από κάτω οι επίπονες διαδικασίες της νοσηλείας σου. Τα μαλλιά σου θα ξαναβγούν, η φυσική σου κατάσταση θα επανέλθει. Όλα θέλουν το χρόνο τους, εσύ μάθε να προσέχεις και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Οι γιατροί θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να γίνεις καλά.
Πίστεψε στους ανθρώπους! Ακόμα και αν δεν τους γνωρίζεις, κάποιοι έχουν φιλότιμο και νοιάζονται για τον συνάνθρωπο τους. Έτσι θα βρεθεί και για σένα ο ένας συμβατός δότης. Αυτός ο άνθρωπος που θα σου σώσει τη ζωή και θα του είσαι ευγνώμων για πάντα.
Θα πεθάνεις και θα ξαναγεννηθείς με τον υψηλότερο σκοπό και στόχο, να διαδώσεις το μήνυμα της εθελοντικής δωρεάς μυελού των οστών.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο θα μάθεις για τους αγώνες μεταμοσχευμένων. Έτσι η ζωή σου θα αποκτήσει καινούριο νόημα. Ακόμα και όταν θα κάνεις τη μετάβαση από τους μεταμοσχευμένους, στα άτομα με αναπηρία και η καθημερινή σου προσπάθεια και άθληση δεν θα είναι εύκολη, η κάθε σου επιτυχία θα σου αποφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση από οποιαδήποτε άλλη επιτυχία.
Τα μετάλλια σου από δω και πέρα δεν θα έχουν κανένα νόημα εάν δεν αφιερώνονται κάπου όπως:
– στο σκοπό σου
– στα παιδιά που πάσχουν από λευχαιμία
– στους ανθρώπους που στέκονται σε κάποιον που νοσεί
– στους γιατρούς
– στα άτομα με αναπηρία
– στους ανθρώπους που γίνονται εθελοντές δότες
– σε αυτόν τον άνθρωπο που σου έσωσε τη ζωή
«Ευχαριστώ το Θεό» και τους «συνανθρώπους» μου που ζω ακόμα θα λες!
Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ το να ζεις και να χαίρεσαι το σήμερα και να βάζεις ένα λιθαράκι για ένα καλύτερο αύριο με το να υπάρχεις!
Με αγάπη
Απόστολος Χαριτωνίδης”.